Honderd kilometer wandelen in drie dagen, met een bepakking van een kilootje of vijftien. Swen Cornelissen (23), speler van derdedivisionist Groene Ster uit Heerlen, deed het afgelopen weekend. Tegelijk haalde hij met twee voetbalvrienden dik drieduizend euro op voor een goed doel.
Hoe is het met je voeten Swen?
„Er zitten wel wat blaren op ja. Maar dat had ik vooraf ook wel verwacht. Ik ben net klaar met douchen. Dat is het eerste wat ik deed toen ik thuis kwam. Dat had ik toch wel erg gemist.”
Vertel, hoe kom je op het wilde idee om honderd kilometer te wandelen?
„De voetbalcompetitie ligt al zo lang stil. Ik zocht naar een fysieke prikkel. Ik wilde iets uitdagends doen, iets geks. Ik vroeg Amar Delic (22) van VV Sittard en Sjoerd van Mulken (22) van De Ster om mee te doen: wandelen van Nijmegen naar Sittard.”
Ze waren natuurlijk dolenthousiast.
„Geloof het of niet, ze zeiden meteen ja! Dat vond ik wel een beetje gek.”
Hoe gek was de tocht?
„Dag één hebben we 25 kilometer gelopen, dag twee 55. De laatste etappe – we finishten bij het stadion van Fortuna – was 26 kilometer. Vooral met een bepakking van dik vijftien kilo op de rug was het een ware beproeving. We hadden onder meer tentjes, slaapzakken en ligmatten meegenomen. Het idee was om ergens aan te bellen en te vragen of we bij mensen in de tuin de tent op konden zetten.”
Lekker, met dit weer.
„Gelukkig kwamen we bij heel lieve mensen terecht. We hebben twee keer binnen kunnen slapen. De eerste keer in Sint Anthonis – ik had nog nooit van die plaats gehoord – was het raak bij het vijfde huis waar we aanbelden. De tweede nacht was in Grathem. Het was een geluk dat we dat tijdens de wandeling op de tweede dag konden regelen. Als je na dertien uur lopen nog een plekje moet zoeken… Dat zou niet zo fraai zijn geweest. Want het begon in de avond flink te sneeuwen en het werd behoorlijk donker.”
Tijdens het wandelen geregeld? Via Air B&B of Booking.com?
„We gingen live op Facebook. In de reacties die we kregen, bood iemand ons een slaapplek aan. Nota bene precies in Grathem, daar waar we al van plan waren om te overnachten.”
De sympathie voor jullie was ongetwijfeld groot. Zeker omdat jullie nog een goed doel aan de wandeltocht koppelden.
„Ik dacht: als we toch lopen, dan kunnen we er ook wel een goed doel aan koppelen. Ik verwachtte dat we misschien zo’n vijfhonderd euro konden ophalen voor de Wensulance. Uiteindelijk is het 3.282 euro geworden. Het goede doel motiveerde enorm tijdens het lopen.”
Was die extra motivatie nodig?
„Ja, ieder had zijn pijntje. De een had op de eerste dag al blaren, de ander kreeg last van de kuiten, de volgende had problemen met de hamstring. En dan loop je natuurlijk ook nog weleens verkeerd. Google Maps wist niet dat een spoorwegovergang was afgesloten. We probeerden nog wel over de versperring te klimmen, maar dat ging uiteindelijk niet. Dan loop je toch even drie kilometer extra.”
(Bron: De Limburger)
